Herstel stormschade Zebra-Zorgboerderij

Lieve mensen. Alleen maar lieve mensen. Van alle kanten komen ze aangesneld, vaak precies op het moment dat we ze het hardst nodig hebben. Dat geeft ons energie om door te pakken. We realiseren ons eens te meer dat we in de loop der jaren met elkaar een plek hebben gebouwd waar veel mensen van zijn gaan houden. Dat is rijkdom!

Maandag beginnen de grote herstelwerken in de boomgaard en dierenweides. De puinhopen zijn dankzij de enorme inspanning tijdens de klusavonden en klusweekenden verdwenen, we kunnen weer gaan opbouwen!  De dieren moeten het nog even uithouden op hun kampeerplekken maar het zal niet lang meer duren voor hun witjes weer zijn voorzien van nieuwe straatjes en hekwerk. Dan keert ook voor de deelnemers en begeleiders weer de rust terug in het dagprogramma.

Ondertussen gaan de acties om geld in te zamelen nog door. Vogelenzangers daar kun je echt op rekenen! In het dorpshuis werd een haringfeest georganiseerd met Shantykoor: de entreegelden waren voor ons!  Het zomerfeest op het schoolplein van de Paradijsvogel stond ook in het teken van helpen bij de stormschade en last but not least werd gisteren bij onze buren van stal 's Gravenweg een loterij georganiseerd.  Wat een betrokkenheid!

Alle extra's gebruiken we om nieuwe stalletjes te bouwen in de dierenweitjes. Want van de oude huisjes was zo weinig over dat we het nog steeds een wonder vinden dat alle dieren ongedeerd bleven.

Mocht er aan het eind van de rit nog wat overschieten dan zullen we ook de schuilstal van de paarden vervangen voor een stormvaster exemplaar. Want ondanks alle positieve wendingen zit de schrik er nog wel in.

Zaterdag begint het opnieuw te waaien. Steeds harder. Er valt nog een boom om. Niet zo’n joekel maar toch. Jonas hakt hem, toegejuicht door omstanders, in mootjes. De wind giert, dekzeilen flapperen en in het natuurlokaal ontstaat weer een enorme plas.

Vechten tegen de bierkaai. Zo voelt het bij vlagen. En toch gaan we niet bij de pakken neerzitten. (okay, soms wel even om te knuffelen met hond Senna die steeds precies daar is waar we haar nodig hebben)  Tussen de buien door ruimen we met elkaar op. Alles netjes op stapels; puin, sloophout, dikke stammen en takken. Dakdekker Leo klimt op zijn vrije zaterdag op het dak: ‘als er wat is gewoon weer bellen hoor!’

Vanaf de zijlijn worden we aangemoedigd op een manier die we nooit voor mogelijk hebben gehouden. Het woord lief-dadig wint keer op keer aan betekenis.

Aan het eind van de zaterdag maken we balans op. In de groepsruimte is een cadeautafel ontstaan. We kijken ontroerd naar alles wat ons dankzij de storm ten deel valt. Tussen de bloemen, de lieve kaarten, rijk gevulde enveloppen staat het spaarvarken van Bodhi te grijnzen naast de zelfgebakken haverkoekjes van Runa, de post van de opa en oma van Teun en de stralend blauwpaarse hortensia van Olivier.

Dan is de dag voorbij. Althans dat lijkt zo. Bij het afsluitrondje vinden we een aardbeientaart tussen het stro, zonder afzender! Terwijl we met de taart naar binnen lopen gaat de telefoon: Han van het Dorpshuis Vogelenzang vertelt dat er op 23 juni een haringfeest gegeven wordt waarvan de opbrengst voor Zebra-Zorg is! 

Tjonge, tjonge er zit maar één ding op: Een flink stuk taart bij de koffie!

Zaterdag 8 juni. Het regent. De wind heeft vrij spel. Bomen ontbreken, veel bomen. De honden Senna en Meike lopen voor het eerst onwennig en vrij rond door de boomgaard die nu weliswaar weer veilig is maar niet langer vertrouwd voelt. Het eerste ochtendrondje nadat AW Mense Groen met groot materieel en een enorme betrokkenheid de stormschade aan de boomsingel tussen het dorp en de boerderij te lijf is gegaan. Confronterend om te zien dat wat met zoveel liefde gegroeid en opgebouwd is nu compleet in puin ligt.

Bij de schapenwei sta ik stil. Deze wei kreeg het zo zwaar te verduren met omvallende bomen dat het een regelrecht wonder is dat geen dier geschonden is. Het bleef niet bij één wonder. Op vrijdagochtend, de grote boomopruimdag, staat er opeens een file van aannemersbussen op het boerderijpad. Uit de bussen klimmen opgewekte mannen die zonder aarzelen hun gereedschap uitladen, daken beklimmen en fluitend aan het werk gaan. Af en toe roepen ze geruststellende naar beneden dat het echt goed gaat komen. Echt. Zegen van boven!

En dan staan Teun en Femke met hun mama op de stoep. Ze hebben een plastic tomatenemmertje in hun handen. Niet gevuld met tomaten maar met geld, tot de rand! Samen met William in het dorp ingezameld. Helemaal voor ons! Alsof het niet genoeg is komen Jens en Dédé samen met hun oma Wil, een grote bos rozen met een mooie witte wensduif brengen….. Steun en toeverlaat Patricia werkt gedreven aan het bloemenperk en pompoenenveld dat als een stilte-na-de-storm-plek zal gaan fungeren. Jony de dorpscoördinator belt over een dorpsklusdag, het dorpshuis biedt paardencoach en muziektherapeut Madelon een ruimte aan om muziek te gaan maken met kleuters voor het goede doel. Wij zijn het goede doel, geweldig.

Wanneer ik deze ochtend tot besluit van mijn 1e rondje de groepsruimte binnenstap, valt het ochtendlicht op de rozen. Straks komen de zaterdaggroep. Ook de zaterdagkinderen en jongeren zullen door onze fantastische begeleiders worden meegenomen in alles wat de storm heeft veroorzaakt op hun boerderij. Ik weet zeker dat ook zij nadat de tranen gedroogd zijn en de harten gelucht, hun mouwen zullen opstropen en het beste er van gaan maken. Zo ging het de hele week. Zebra-Zorgers kunnen werkelijk bergen verzetten samen!

Tot ons grote geluk zien we dat er nog steeds ruimhartig gedoneerd wordt. Zelfs nu het streefbedrag om de eerste nood te ledigen is bereikt! Wij zijn daar ongelofelijk blij mee. Het werk dat we met elkaar te verzetten hebben blijkt veel groter dan eerder gedacht.

We kunnen op dit moment niet iedereen persoonlijk bedanken. Zoveel liefigheid is overweldigend. We gaan er van uit dat we over een paar maanden met alle betrokkenen een feestje zullen bouwen op de goeie afloop!

Veel steun

Wat een dag! Nog steeds stromen de giften in allerlei vormen bij ons binnen. Het gigantische bedrag dat we bijeen hoopten te brengen is vanavond bereikt! Binnen 24 uur! Morgen start het opruimen van de gevelde en zwaar gehavende boomreuzen al. Zonder buikpijn over de kosten :-) En als kers op de cake vatten een aantal jongeren de moed om hun zegje te doen voor de TV-camera. En hoe! Kijk zelf maar :-)

Veel steun voor zwaar beschadigde zorgboerderij Vogelenzang: "Hier krijgen we weer energie van"

Kijk nou toch….

Zoveel hulp, betrokkenheid en warme aandacht. Gevraagd en ongevraagd. Onvoorstelbaar.

Gisteravond, terwijl de hulptroepen opnieuw tot laat in de avond doorwerkten om er voor te zorgen dat de volgende reeks onweersbuien niet nog meer schade zou opleveren, startten we een online crowdfunding. Dat laatste bedachten we niet zelf. Het werd ons van verschillende kanten toegeroepen. Doe het, dan kunnen jullie echt op ons rekenen!

Vannacht, we dronken met elkaar een biertje op het feit dat het gelukt was om alle kritieke plekken af te dekken met bouwzeilen, werd aan de stamtafel de voortgang van de inzameling gevolgd. Er klonken enthousiaste uitroepen, er werden lieve berichten voorgelezen en geldbedragen genoemd die in razend tempo gepost werden.

Als het onweer opnieuw losbreekt rollen er tranen over mijn wangen. De schrik zit nog in mijn lijf én de ontroering is groot. Ik stap mijn bed in en weet: we staan er niet alleen voor. En dat is een rijk gevoel dat het onvoorstelbare bedrag dat al bij elkaar is gebracht ruimschoots overtreft.

Vanmorgen vroeg. Een rondje door de stal naast onze keukendeur. Het doet me denken aan een camping. Het slechte weer heeft de tentjes weggeblazen en nu zit iedereen in de kantine. Dicht bij elkaar, een beetje beduusd te wezen.
Ik kijk rond en besef opnieuw dat iedereen er nog is. Iedereen. Ook dat is rijk. Heel rijk.

Lieve mensen wat fijn dat we zo op jullie mogen rekenen. Met jullie gaat het lukken. Bedankt!