Update 12 januari Een indrukwekkende dag met veel wind. We begonnen bij een grote grocery loods. Van al het geld wat door veel vrienden en familie voor deze week is gedoneerd is heel veel groente en fruit gekocht. De eerste partij van 75 zakken die we maakten was voor alle vrouwen die zwanger waren of net een baby hadden. Appels, een pak melk, een paprika en andere dingen die zorgen voor net wat extra vitaminen. Daarna maakten we kleinere zakken voor alle eenheden in het kamp; extra voedsel/vitaminen voor alle 2000 bewoners! We deden dat met een groep mannen uit het kamp – een grote groep vrolijke mannen uit allerlei nationaliteiten. Muziek aan, lange rij, lopende band. Erg leuk om te doen; uiteindelijk samen dansend op stevige muziek. Met een vertaler brachten we het vervolgens rond. Vandaag aan de moeders, morgen het hele kamp. Vandaag was het windkracht 6. In het kamp wat direct aan zee ligt voelde het als windkracht 8. Alles klappert en wappert en het was koud en guur. De golven slaan over de randen heen, hier en daar over de paden van het kamp. Vanuit Because We Carry hielden we vanmiddag een soort enquête onder vrouwen die inventariseert wat ze doen, en wat we mogelijk voor ze zouden kunnen betekenen. Want binnenkort wil de stichting vlak buiten het kamp een eigen plek creëren waar ze in alle vrijheid (zonder de vele restricties van de overheid) vrouwen kunnen bieden wat nodig is. Wauw, dat was heftig. In dat wat aanvoelt als storm, mensen die gevlucht zijn dit soort vragen stellen… Uit eerste gesprekken blijkt dat veel mensen binnen blijven in hun schamele onderkomens, te gestrest en getraumatiseerd om meer te doen dan te overleven. Als we klopten en mensen open deden blies de harde wind de simpele plastic deuren bijna kapot. In de hutjes/containers een peertje aan het plafond, een (stapel) bed, een kapotte stoel, wat vuilniszakken met spullen, kinderen. Eén mevrouw huilde, ze was hier al bijna 3 jaar… Er waren ook anderen, die op aangeven wel iets wilden: samen thee drinken, iets met make up, hun haren of nagels. En één dame wilde wel graag volleyballen. Goed om even na te praten in de trailer van BCW - de meiden van het vaste team, de vertalers. En heerlijk om daarna samen met Kimberley en Delano – onze geweldige teamgenoten - de stad in. Opwarmen, bijkletsen en eten in een genoeglijk restaurantje dat volledig gerund wordt door en met vluchtelingen. En plannen smeden: morgen regelen we voor alle mannen waarmee we aan de slag gaan én het team een lunch; voor zo’n 25 man.
Update 11 januari
Yes: het is doorgegaan: we zijn aan het werk in het RIC kamp op Lesbos. Onze tweede dag achter de rug! Dat was me het dagje wel in het kamp van Lesbos!Eten gehaald met het Because We Carry busje elders in een soort gaarkeuken. Samen met een clubje Syrische en Afghaanse vrouwen, speciale pakketten met brood en extra fruit gemaakt voor zwangere en net bevallen vrouwen – dé doelgroep van de club - en onze focus deze dagen. De vier meiden van het vaste team kennen bijna iedereen. De rollen worden verdeeld, rondje kennismaken – de meesten uit Afghanistan, en wat mensen uit Congo en Somalië, De lijsten zijn uitgedeeld, en gaan – door de regen. Kris kras door het kamp langs alle witte tenten - eigenlijk containers- om het bij de mensen te brengen. Naanbrood, kikkererwten-schotel en 2 grote appels. Twee aan twee: een vrijwilliger van buiten en 1 uit het kamp. Zoeken naar het nummer, klop aan de ‘deur’, kindjes gluren naar buiten, moeder/vader komt naar buiten: Salaam!! Blije gezichten, even een praatje soms via/met de vrijwilliger die tevens tolk is – sommigen spreken wel 4 talen. Tussendoor leuke gesprekjes samen als we zoeken naar de volgende container met een gezin met een zwangere of baby. Sahir met Bea, Ahmed met Frans: het lijkt wel of ze iedereen kennen: praatje, boks, hug, grapje..En alleen maar regen – de hele dag. Op het meest gure plekje van het eiland hebben ze het nieuwe kamp neergezet; pal aan het water (de zee), en op de wind. De vaste mensen spreken er schande van. Na de vorige natte winter zijn er gelukkig nu wel betere paden met gravel, en flinke afvoergoten gemaakt; dus minder modder dan toen, zegt iedereen. Honderden grote witte tenten in rijen. Om iedere tent, ieder huisje buggies, waterflessen, kookstelletjes, speelgoed, waslijnen en rommel. Op den duur zijn we drijfnat. Mondkapje + bril + capuchon + regen = een heul beroerde combinatie trouwens. Overal is norse politie – dus smokkelen met het mondkapje is geen optie. Terwijl er nauwelijks Corona is in het kamp; ‘ventileren’ is hier niet zo’n punt Bij terugkomst: oh, graag nog even wat nabrengen bij wat gezinnen: kleding, flesjes+fopspenen – nog even een paar medicijnen afgeven bij een hoog-zwangere vrouw… Bek-af zijn we. En rijden naar ons onderkomen. Is koud; stroom was uitgevallen. Maar goed: in de Griekse huizen doet de elektriciteit het meestal, in het kamp meestal niet… Hete douche, onderuit een halve film kijken en lekker eten: en we zijn er weer. Morgen gaan we met een flinke groep mannen - vrijwilligers uit het kamp - in het magazijn van een grocery shop een paar duizend voedselpakketten maken die we ’s middags uitdelen. Schijnt een gezellige boel te worden. We zijn benieuwd! Trouwens: nog weinig foto’s; uit respect maken we – als gasten - zelf geen foto’s van/met mensen.
Drie maal is scheepsrecht?
Twee maal stonden we al bijna met de koffers in de hand, om een week als vrijwilligers te gaan helpen in het kamp in Lesbos. Het ging niet door: Corona gooide roet in het eten.
Maar we geven niet op. Van 9 - 16 januari maken we deel uit van een nieuw gevormd team van 7 gemotiveerde mensen.
We weten niet of het doorgaat. We weten wel dat de nood onveranderd hoog is. Mensen zoals wij, van eigen huis en omgeving weggevlucht, in erbarmelijke omstandigheden. Of we ter plekke iets voor hen betekenen is nog even onzeker; we kunnen zeker weten een bijdrage leveren door geld te verzamelen en te doneren.Because we Carry staat bekend als een van de organisaties die gaat voor concreet helpen: daadkrachtig en praktisch. Giften zijn erg welkom! Elke gedoneerde euro komt bij zijn doel terecht. Wat we eerder bijeen brachten aan donaties, is inmiddels heel goed besteed. Nu verzamelen we als team geld voor alle kosten die Because We Carry maakt specifiek in de week dat wij er als vrijwilligers zijn (onze eigen kosten nemen we voor eigen rekening).
Naast het uitdelen van het broodnodige als eten, tenten en droge kleren, proberen de teams van BWC ook een glimlach, respect en wat hoop te brengen. We houden van daadkrachtige naastenliefde en ons motto is dan ook #nietlullenmaarpoetsen.
december 2021Bea & Frans Annot
Update: vernietigende brand in Kamp Moria! Geld hard nodig!
Een facebook bericht van Because We Carry, de organisatie die al jaren praktisch, concreet en heel bevlogen de handen uit de mouwen steekt in het kamp:
Heel Moria is weg. Helemaal afgebrand, tot een grote rokende puinhoop. Dertienduizend mensen leven en slapen onder de blote hemel. Waar we gisteren nog dachten dat we de 86.000 euro die onze 203 moeders voor moeders op de vlucht inzamelden, gingen gebruiken voor ICarry, en het winterproof maken van de meest kwetsbare zones waar moeders en hun kinderen verblijven, leven we nu in hele andere realiteit.De gevluchte mama's en hun kleintjes moeten weer helemaal opnieuw beginnen. Wat een keiharde, hartverscheurende conclusie. We moeten allemaal weer helemaal opnieuw beginnen. Alles wat we de afgelopen jaren in Moria hebben opgebouwd is in rook opgegaan. Winterproof maken wordt opnieuw opbouwen. En dat gaat ongelooflijk veel geld kosten.
Dus: doneer! wij zorgen ervoor dat via Because We Carry echt 100% daar ter plekke goed wordt ingezet!
Met behulp van de organisatie 'Because We Carry' en hun slimme 'estafette systeem' nemen wij 29 november het stokje over, en gaan met een team van 7 mensen een week in de vluchtelingenkampen Moria en Kara Tepe werken. We gaan samen met deze geweldige groep meiden!. Wij gaan ervoor, maar we hebben - financiele - hulp van ons netwerk nodig!
Because we Carry zorgt iedere ochtend voor 1500 ontbijtjes, regelt tenten en droge kleren en doet dat met een glimlach en respect. Het is daadkrachtige naastenliefde en het motto past daarbij : #nietlullenmaarpoetsen. Deze insteek past uitstekend bij ons en wij gaan daarom ook graag op deze manier aan de slag op Lesbos.
De teams van vrijwilligers zorgen zelf voor de financien die nodig zijn voor het werk dat ze doen op Lesbos. Onze eigen kosten nemen we volledig voor eigen rekening. Zo komt elke gedoneerde euro bij zijn doel terecht!
Update I - 10 maart 2020: Het is spannend op Lesbos!Je kan er niet meer omheen: het is heel spannend op Lesbos. Is doneren dan nog wel nodig? Antwoord: ja! De vaste groep mensen van BWC in het kamp werkt op dit moment dag en nacht om de ergste nodigen te lenigen. Met nauwelijks hulp, omdat het niet veilig is. Met te weinig middelen, omdat alles geld kost. We staan in nauw contact met hen, en horen bijna dagelijks van nieuwe, concrete en 'brood'nodige acties waarvoor zij sponsoren zoeken. Wij zorgen dat het geld dat u doneert daar terecht komt. Wilt u op de hoogte blijven: kan via facebook: https://www.facebook.com/Becausewecarry/ U kunt natuurlijk ook direct doneren aan BWC.
Update II - 26 maart 2020: Lesbos, het coronavirus – sinaasappels en zeepWij wilden naar Lesbos, handen uit de mouwen steken in het vluchtelingenkamp. Heel veel liefde, zegen en giften kregen we van jullie als vrienden, familie, collega's en gemeente-leden uit onze kerk in Ermelo. Vorige week is definitief door de hulporganisatie besloten dat er even geen vrijwilligers meer naar Lesbos gaan. Het is te onveilig. Jammer voor ons, echter we houden vooral ons hart vast voor wat daar gebeurt. Het dreigt een humanitaire ramp te worden. Het kamp gaat op slot, er mogen nauwelijks hulpverleners meer in én inmiddels is het coronavirus ook op Lesbos. Wij in Nederland nemen onze maatregelen; zij hebben maar één kraan op 1300 mensen en leven hutje mutje met tienduizenden mensen. Het grondteam dat er per sé wil blijven, gaat komende drie weken alle vluchtelingen 1 sinaasappel per dag geven, voor hun weerstand. En per tent één stuk zeep. Het door u gegeven geld hebben we overgemaakt en gaan ze hieraan besteden.
Niemand kan overzien wat de toekomst is van Moria en Kara Tepe. Eén ding is zeker: we blijven ze steunen. En als het maar even kan, gaan we met onze groep alsnog in het najaar een week werken in het kamp!.
Ook met onze inzamel-actie gaan we gewoon door. Er is - juist in de komende periode - gebrek aan alles: al het gedoneerde geld gaat meteen door naar Because We Carry. Dank!
Doneer nu 
