Week 3 en 4
Hoi hoi,
Daar ben ik weer!!!
Sorry dat ik een weekje heb overgeslagen maar er is ook zoveel gebeurd.
Jovi het hondje wat ook bij ons was heeft een eigen plekje gevonden dus daar waren we erg druk mee.
Ik mis hem wel hoor want met hem ging ik wel fijn spelen.
Hoe gaat het met mij? Nou erg goed zo goed dat ik echt probeer het vrouwtje hier over te halen om mee te mogen wandelen. Maar nee het mag niet, ik mag maar 1 keer per dag 5 min naar het veldje en terug en verder alleen in de tuin.
Ik weet wel dat dat beter is voor mijn poot maar kom op zeg ik heb er echt geen last meer van.
En als ik dan naar buiten mag ja dan wil ik wel een beetje trekken misschien dat ik daarom niet vaker mee mag want dat trekken is niet zo goed voor mijn poot.
Ik voel me zo goed dat ik mijn poot al netjes gebruik met lopen en het voelt echt zo goed!!!!
Ik ben een erg gelukkig en blij hondje hoor dat ik bij deze lieve mensen mag zijn en via AINF naar Nederland ben gekomen.
Het wordt wel een beetje saai hoor alleen maar binnen of in de tuin en ik heb eigenlijk ook niet zoveel te vertellen.
Ja dat ik me vriendje mis om mee te spelen dus nu probeer ik een van de andere honden zover te krijgen dat ze met me willen spelen.
Die ene is wat ouder en die wil bijna nooit echt he die is zoooooo saai, de andere die is iets ouder dan mij en wil wel af en toe met me spelen.
Wat wel een beetje raar is dat hij me niet hoort als ik hem roep ik moet echt naar m toe gaan en laten zien aan hem dat ik wil spelen.
We gaan dan lekker even touwtrekken of stoeien echt heerlijk dan kan ik toch een beetje mijn energie kwijt.
Mijn haar is gelukkig ook weer aan het teruggroeien daar ben ik wel blij om.
Ik wil geen zeurkous zijn maar wilde toch weer vragen of jullie baasjes misschien iets kunnen doneren aan AINF want ze hebben al centjes gehad van baasje waarvoor HEEEEEEEL ERG BEDANKT maar nog niet genoeg voor alle kosten die zijn gemaakt voor Jenny en mij.
Groetjes en tot snel
----
Week 2
Hoi,
Hierbij weer een berichtje van mij!!
Dinsdag de 16e was de grote dag voor mij een Jenny toen zijn we geopereerd.
We gingen eerst een eind in de auto en ik dacht even dat we wat leuks gingen doen......ehhh niet dus.
Ik heb er gelukkig weinig van gemerkt.
Eerst moest in op de weegschaal, sorry dames ook ik vind dat niet fijn want ik hou van mijn eten.
We gingen een kamertje in en Jenny een andere. Nou nou ik hoorde haar wel gillen hoor, ze had het niet naar haar zin en dacht wat doen ze allemaal met haar, ik hoop niet dat ik dat ook krijg.
Opeens voelde ik een prikje in mijn kont maar voor ik kon kijken was het alweer over, maakte Jenny zich daar nou zo druk om.
Toen gingen we terug naar de wachtruimte en goh mijn ogen werden toch zwaar zeg dus van de rest weet ik niets meer.
Na een heerlijk tukkie werd ik wakker en jeetje wat deed mijn poot zeer zeg!
Ik dacht bij mezelf ze gingen hem toch maken zodat ik juist geen pijn meer had??? Nou dan hebben ze vast wat verkeerd gedaan.
Voor de pijn kreeg in gelukkig een pilletje en dat ging dus wel beter.
Weet je wat het ergste van allemaal is....... mijn poot is kaal geschoren en ziet er nu uit als een kippepoot, ik ben best wel een beetje trots op mijn mooie vacht.
Ik dacht bij mezelf ik zie er niet uit als ik straks bij mijn vrienden weer thuis ben gaan ze me vast uitlachen.
Na al die gedachten en nog een beetje dommelen stond daar opeens het vrouwtje die me kwam ophalen.
Mijn vrienden waren thuis allemaal erg bezorgd om mij hoe het ging, zo lief joh!! Ze begrepen dat ze even rustig aan moeten doen met me omdat ik best toch wel pijn had.
Gelukkig heb ik wel goede medicijnen mee gekregen dus de pijn valt wel mee.
Wat het aller vervelends is dat is die stomme plastic kap die ik om moet, jemig ik stoot overal dat stomme ding tegenaan.
De eerste dagen heb ik veel geslapen en moesten ze me naar de tuin dragen voor een plasje.
Nu ga ik me elke dag wat beter voelen en voel en zie (als die rotkap even af mag) dat de wond goed geneest.
Ik slaap nog wel veel omdat ik gewoon nog maar korte stukjes kan lopen en dat best veel energie kost.
Als ik braaf ben en niet aan mijn wond lik mag ik die vervelende kap af dus je begrijpt ik zit er niet aan......
Wat ook soms moeilijk is want mijn haartjes beginnen terug te groeien en die jeuken nog erger dan de wond.
Ik hoorde dat het met Jenny ook goed gaat, dat vind ik wel fijn dat het met ons allebei goed gaat.
Ik weet dat iedereen met zijn baas op vakantie is maar zouden jullie nog een keer kunnen vragen of ze misschien AINF kunnen helpen met wat centjes?
Ik ben zo blij dat ik geopereerd ben maar voel me ook wel een beetje schuldig dat daardoor onze vrienden in Spanje nu minder centjes krijgen.
Onze vrienden gaan nooit op vakantie en de meeste weten niet eens wat het is, ook liggen die niet met de warmte bij een lekkere ventilator op de bank te chillen net als ik.
Dus ik hoop dat jullie baasjes AINF en onze vrienden een beetje kunnen helpen.
Groetjes Dudu en tot volgende week!
week 1
Hoi,
Ik ben Suti, tenminste zo heette ik in het asiel Triple A in Spanje. Nu heb ik inmiddels een fijne baas in Nederland en heet ik Dudu.
Op dit moment ben ik helaas tijdelijk niet bij mijn baas, omdat ik dinsdag 16-7 geopereerd ben aan mijn knie, daarom maak ik dit dagboek.
Ik had namelijk een Patella Luxatie.
Maar ik zal bij het begin beginnen!!
Ik mocht in februari naar een fijn opvanggezin van AINF naar Nederland komen. Toen kwam na een tijdje mijn nieuwe baas langs. Vlak voordat ik naar hem toe zou gaan ging ik wéér door mijn knie heen......wéér?? denk je nu vast. Ja weer! Dit keer zagen de mensen het omdat ik niet meer tussen een heleboel andere vrienden liep als in het asiel. Toen kon ik heel makkelijk net doen alsof er niets aan de hand was en had niemand door dat ik eigenlijk wel pijn had. Ik bedoel ik ben een stoere jongen al mijn vrienden zouden me uitlachen zeg...
Ze zagen dus dat ik wel pijn had in mijn achterpoot maar dit liet ik natuurlijk niet te lang merken want stel je voor dat ik dan niet naar mijn nieuwe huis had gekund.
Nou heb ik ze even mooi in de maling genomen want mijn opvangbaasjes en AINF dachten dat ik me alleen maar verstapt had en het we weer ging. De dokter daar hoefde ik mooi niet naar toe.
Toen ik naar mijn nieuwe huis ging was de pijn al veel minder dus iedereen, ook ik, dacht dat het over was.
Eenmaal bij mijn nieuwe baas was ik aan het spelen met een vriendin buiten en gebeurde het weer. Ik ging weer door mijn knie maar nu deed het wel wat langer echt zeer.
Mijn baas was bezorgd en belde AINF op, samen hebben ze toen besloten dat we toch naar de dokter moesten. Na een controle en foto’s bleek dat ik een patella luxatie heb die geopereerd moet worden.
Jenny een vriendinnetje die ik nog uit het asiel Triple A in Spanje ken heeft hetzelfde als ik.
We moesten dus dinsdag de 16e samen komen en werden allebei geopereerd. Ze hebben bij ons een stukje bot weggehaald en dat aan de andere kant van de knie weer vast gemaakt, ook onze knieschijf is met een pin vastgezet zodat die netjes op zijn plaats blijft.
Nu lig ik dus met best wel wat pijn van de operatie bij een vrijwilliger van AINF, die gaat zorgen voor mijn revalidatie. Jenny kon gelukkig wel bij haar eigen baasje blijven.
Maar nee niet boos worden op mijn baasje hoor, waar wij wonen moet ik een heel stuk lopen voor ik buiten ben voor mijn plasje, aangezien ik nu niet kan lopen en de komende 6 weken ook niet mag lopen kon ik dus beter niet in mijn eigen huisje blijven.
De lieve vrijwilligers van AINF vinden dat de honden de beste kansen moeten krijgen en hebben dus gezorgd voor een tijdelijk beter plekje om te revalideren.
AINF heeft ook een heleboel centjes betaald voor de operaties van Jenny en mij, zodat wij een gezonde pijnvrije toekomst kunnen hebben bij onze baasjes.
Nu zou ik het erg lief vinden als jullie baasjes misschien op hun beurt AINF kunnen helpen met wat centjes te doneren voor die twee operaties.
Want even tussen ons nu ze zoveel geld hebben uitgegeven aan Jenny en mij kan er minder naar al onze vrienden die nog wel in het asiel zitten.
Ik hoop dat jullie je baas kunnen overhalen iets te helpen.
Alvast bedankt daarvoor en ik zal elke week een stukje schrijven over mijn herstel.
Groetjes Dudu
Deelnemen aan deze geefactie 
Doneer nu 
