Do you remember...

Sinds 15 jaar vier ik elke 5 jaar mijn verjaardag met familie, vrienden en collega's die mij zeer dierbaar zijn en veel voor mij betekenen. Helaas zijn in de afgelopen jaren al enkele van die dierbaren mij ontvallen. Zo ook tante Ireen. Een ieder die mij goed kent, weet wat zij voor mij betekende en eigenlijk nog steeds betekent. Ik noemde tante Ireen geregeld mijn 'externe geheugen', omdat zij vaak beter dan ikzelf onthield wat ik allemaal beleefd had. Niet alleen vanwege die 'back up functie' vertelde ik tante Ireen alles wat en wie mij bezig hield, maar vooral omdat zij als het ware mijn 2e moeder was en beste vriendin. Tante Ireen overleed in 2007 geheel onverwacht aan een hersenbloeding. Inmiddels heb ik al ruim 2,5 jaar mijn lieve vriendin Lisa aan mijn zijde. Met haar kijk ik naar de toekomst. Samen maken we plannen hoe we onze levens ineen willen gaan vlechten, hoe we onze dromen na willen streven en hoe we samen oud willen worden. Ik vind het jammer dat tante Ireen en Lisa elkaar nooit ontmoet hebben. Raakvlakken hadden o.a. kunnen zijn: Canada, whisky, lekker eten, reizen, hoofdrekenen en geheugen. Lisa werkt zeer toegewijd met mensen die het qua functioneren van de hersens minder getroffen hebben dan tante Ireen; demente bejaarden en mensen met Alzheimer. Dit gecombineerd met de wetenschap dat nog enkele andere dierbaren van jullie en mij een hersenaandoening hebben of hebben gehad, maakt dat ik dit jaar een speciale wens heb voor mijn verjaardag: een gezamenlijke donatie aan de hersenstichting. Om de herinnering aan tante Ireen "leevendig" te houden en om mijn dankbaarheid voor alles wat zij voor mij gedaan heeft te tonen, draag ik mijn 45e verjaardag aan haar op.