Sarakasi Ya Vijana

Mijn naam is Machteld Elize Speets. Ik ben de coördinator en oprichtster van Stichting Twiga. In 2002, tijdens een van mijn safari’s als gids voor een Nederlandse organisatie, ontmoette ik de baas van het Cultural Tourism Program in het dorp Mto wa Mbu in het noorden van Tanzania. Hij vroeg me of ik iets zou kunnen betekenen voor de kinderen die in Mto wa Mbu min of meer op straat leven.Door armoede kunnen veel kinderen in dit dorp niet naar school. Ze hebben immers geen geld voor een uniform, schriftjes en schoolbijdragen. Hierdoor zie je vaak dat ze door hun moeders de straat op gestuurd worden om een centje bij te verdienen of dat ze uit zichzelf de straat op gaan door armoede gerelateerde conflicten thuis. Mto wa Mbu ligt tegen Lake Manyara National Park aan en op de route van bekende trekpleisters, zoals de Ngorongoro Crater en de Serengeti. Hierdoor komen er jaarlijks veel toeristen door het dorp heen. Natuurlijk is toerisme belangrijk voor de ontwikkeling van een land, maar een keerzijde daarvan is dat kinderen de kans krijgen om op een makkelijke en snelle manier wat te verdienen, in plaats van naar school te gaan. Daarnaast ontstaat thuis agressie door armoede en de uitzichtloze situatie wat zich vaak uit in conflicten. Dit is volgens onderzoek de voornaamste reden waarom kinderen hun toevlucht op straat zoeken. Uiteraard is de realiteit nog complexer dan dat ik in deze introductie kan schetsen. Het is in elk geval duidelijk dat doordat een gebrek aan onderwijs, de vicieuze cirkel van armoede, geweld, drankmisbruik en prostitutie niet doorbroken kan worden. Door onderwijs, aandacht en liefde is deze cirkel wél te doorbreken. Ik heb een aantal van de kinderen leren kennen en werd geraakt door hun uitzichtloze leefomstandigheden. Kennelijk was ik op het juiste moment op de juiste plaats om er iets aan te willen doen. Na gedegen onderzoek ondernam ik actie en richtte Stichting Twiga op.  Momenteel bieden we structureel aan circa 150 mensen een toekomst met meer kansen met het project ‘TWIGA/Sarakasi ya Vijana’. Het doel van Twiga, onze stichting, is deze kwetsbare kinderen te ondersteunen en te inspireren om een positieve verandering in hun leven teweeg te brengen en de vicieuze cirkel van armoede en geweld te doorbreken. We doen dit onder andere door het leveren van onderwijs en basisvoorzieningen (zoals eten, kleding, persoonlijke hygiëne en gezondheidszorg) voor de kinderen en hun verzorgers. We hebben gezorgd dat 23 kinderen vanaf 6-jarige leeftijd in ieder geval weer naar school konden en we zorgen dat ze daar ook blijven. De 23 kinderen zijn geselecteerd door Twiga/Sarakasi in samenwerking met de afdeling Jeugd en Welzijn van de Tanzaniaanse overheid. In de praktijk betekent dat dat ze een deel van de dag naar school gaan, en het andere deel op het kindercentrum zijn om daar maaltijden, kleding, extra schoollessen, persoonlijke verzorging en medicijnen te krijgen. Daarnaast hechten we veel waarde aan het aanleren van sport en spel en de zogenaamde ‘lifeskills’, met thema’s zoals respect, geweldloosheid, milieu en communicatie. Als het financieel gezien mogelijk is, dan willen we de komende jaren het aantal kinderen in het centrum uitbreiden. We streven er ook naar de kinderen al op een lagere leeftijd te laten beginnen. Ze kunnen zo intensief voorbereid worden op de lagere school en daardoor ook makkelijker hun lagere school halen. Vooralsnog huren we het Sarakasi centrum en de lodge, waar de vrijwilligers slapen. In 2004 hebben we 5 ha land kunnen kopen vlakbij Lake Manyara. We hopen hier in de nabije toekomst een nieuw eigen onderkomen te kunnen bouwen, zowel voor de kinderen als voor vrijwilligers. Wat maakt dit project uniek?Het is een kleinschalig en overzichtelijk project. Inkomsten bestaan onder andere uit giften van sponsors en donateurs en in toenemende mate worden deze vanuit onze eigen lodge gegenereerd waar vrijwilligers en ook anderen betalen voor hun verblijf. De inkomsten worden direct aangewend ten behoeve van de kinderen. De projectcoördinator voert zijn/haar werkzaamheden uit voor slechts kost en inwoning. Er blijft niets aan de strijkstok hangen.De kinderen wonen thuis voor zover ze een thuis hebben. Dat betekent dat een aantal kinderen bij hun oma, een oom of in een gastgezin wonen. Hun verzorgers worden nauw bij ons project betrokken door middel van werkzaamheden op het centrum en het bijwonen van de maandelijkse vergaderingen. Van de verzorgers wordt een kleine bijdrage verwacht, geldelijk of in natura. Verzorgers kunnen kleine leningen krijgen waardoor ze een bestaansminimum kunnen opbouwen.De stichting heeft goede banden met de Tanzaniaanse overheid op lokaal, districts- en regionaal niveau. Het kindercentrum heeft een adviserend comité waarin verschillende mensen vertegenwoordigd zijn als een leerling, een ouder, de voorzitter uit de buurt en een invloedrijk persoon in Mto wa Mbu. Dit comité geeft advies over de dagelijkse gang van zaken van het kindercentrum.Westerse vrijwilligers en lokale mensen komen op een positieve manier met elkaar in contact en leren van elkaars cultuur.Het project ligt naast Lake Manyara wat het erg bijzonder maakt voor de bezoekers en vrijwilligers. Je kunt bijvoorbeeld ‘s nachts hyena’s horen huilen, overdag zie je apen en op 5 minuten afstand van de lodge kun je een frisse duik nemen in de rivier. Met het park naast de deur, leren we daarnaast de kinderen over het belang van behoud van flora & fauna.De kinderen krijgen naast de basisvoorzieningen en school, les in acrobatiek, traditionele dans, zang, theater en lifeskills.Ons motto is: U vindt onderwijs duur? Onwetendheid, dat is pas duur!