Patienten voormalig lepraziekenhuis Sorong

Het project betreft de hulp aan de mensen die wonen rondom het lepraziekenhuis Sele be Solu in Sorong, nabij kilometer 12. De voormalige Nederlandse overheid probeerde begin jaren '50 de patienten (toen met de naam 'melaatsen') te lokaliseren en te verzorgen. In katholieken kregen in Manokwari een ziekenhuis, de protestantse kerk een ziekenhuis in Sorong. Beiden betaald met overheidsgeld. De GKI in Sorong lieten in 1956 twee zusters overkomen om de mensen te verzorgen: Ruth en Lydia Bahler, twee zwitserse vrouwen die vanuit de Nederlandse zending werden uitgestuurd. Het ziekenhuis, dat eerst in Saoka stond, en nu bij kilometer 12 staat, kreeg ook een outpost op de Raja Ampat eilanden, en vele patienten werden getraind tot verpleegkundige. Personeel en ex-patienten konden op het gebied rondom het ziekenhuis een huisje bouwen om er te blijven. In de jaren '80 werd het ziekenhuis steeds verder eigendom van de Dienst van Gezondsheidszorg. De grond werd vergeven aan onder meer de naastgelegen militaire basis of voor andere bestemmingen gebruikt. Toen de laatste patienten in een barak bij elkaar lagen, zijn voor de mensen een aantal huisjes gebouwd door de Dienst Sociale Zaken begin 2000. Door de zeer slechte kwaliteit is nu al groot onderhoud nodig: er moet nog (steeds) geverfd worden, de zinke daken smelten weg door het zout in de zeewind en de eigendomsrechten zijn niet geregeld. De 65 gezinnen leven in slechte omstandigheden en hebben geen electriciteit in de huizen. Het project van de SDSP is er op gericht de omstandigheden van deze mensen te verbeteren.