27 november werd onze dochter Stella geboren en kreeg onze leven een nieuwe wending. Stella heeft Downsyndroom en dat was voor ons in eerste instantie meer wennen dan voor haar.
Na anderhalf uur knuffelen vertelde de arts ons dat Stella een kindje met extra zorg zou worden. 'Ze heeft Down' Pats, Boem. Een flits door mijn hoofd. Alsof God zei: "Nu ben jij aan zet!" Wat doe je dan? Wat kies je? Hoe reageer je?
Eigenlijk wist ik het al direct. Ik ga haar omarmen, helemaal, met alles wat ik heb... Ik kan nog niet weten wat dat betekent, hoe ze zal zijn, zich zal ontwikkelen. Ik had en heb nog geen flauw benul van wat mij nog te wachten staat met haar, maar één ding heb ik vast besloten. Ik ga voor je zorgen zo lang en zo goed als ik kan.
Maar dat is niet niks. Er komt ineens van alles op je af. Vrije tijd vult zich met flessen, oneindig veel flessen, gevolgd door logo, fysio, kinderarts, noem maar op. Soms lijkt het wel een marathon.
Dat is het precies. 27 mei, precies een half jaar nadat Stella geboren is wil ik de marathon van Leiden gaan lopen. Ik heb eerder zover gerend, maar deze loop wil ik speciaal voor Stella doen. Juist omdat ik de toekomst spannend vind, het niet kan overzien, niet weet of ik het wel vol kan houden... Net als de marathon... Ik weet niet hoe ik de eindstreep haal, maar wel dat ik telkens aan een volgende kilometer kan beginnen....
Stichting Downsyndroom helpt vaders zoals ik om goed voor onze bijzondere kinderen te zorgen. Door mij te sponsoren helpt u hen mij te helpen, dus geef gul!
Voor meer informatie zie:
Deelnemen aan deze geefactie 
Doneer nu 
