Jarenlange beelden van aangespoelde kinderschoentjes, kapot gebombardeerde steden en bootjes die een gevaarlijke oversteek maken, hebben bijgedragen aan een groot gevoel van onmacht.
Begin 2020 hakten we de knoop door! We gaan niet machteloos toekijken naar de ruim 40.000 vluchtelingen op de Griekse eilanden. We gaven ons op om als vrijwilligers bij Because we Carry. De opdracht leek simpel: Je vervoer en kosten in levensonderhoud zijn voor eigen rekening. Daarnaast zamel je geld in om de organisaties die Kara Tepe en Moria draaiende houden te ondersteunen.
Benefiet diners en Oudhollandse spelletjesavonden om mensen te bedanken voor hun bijdragen.
Tickets zijn geboekt en de mentale voorbereidingen voor wat we zouden aantreffen waren in volle gang. En nu...Nu voltrekt zich een pandemie die voor heel de wereld een nachtmerrie is. En voor de kampen op Lesbos de aankondiging zijn van een humanitaire ramp, ín een humanitaire ramp. Wij kunnen niet meer naar Lesbos. Weer is daar het gevoel van onmacht.
Ons collectief empathisch vermogen is op dit moment groots! Wij vragen je om een bijdrage zodat Because We Carry ook zonder onze fysieke inzet, door kan gaan met het helpen van mensen die geen 1,5 meter afstand kunnen houden. Die met 1300 anderen een waterkraan moeten delen. En bovenal; de belichaming zijn van machteloosheid.
Eveline & Amal