"Lang zal die leven in de gloria.."
Het wordt uit volle borst gezongen. Het is 19 januari 2007. We zitten met een grote groep vrienden en familie in een wok-restaurant in Groningen. We vieren dat mijn vader Leo Benjamins, 60 jaar is geworden. Buiten is het guur en slecht weer, binnen is het warm en druk.
Deze tekst van dit oh zo bekende verjaardagshitje galmt door de ruimte. Mijn vader geniet zichtbaar. Maar hij is niet meer de vrolijke man, zoals we hem kennen, hij oogt wat grauw en vooral niet fit. Mijn moeder geniet vooral van het feit dat iedereen er is. Mijn zussen, zwagers en ikzelf mompelen mee en kijken elkaar aan, we hebben het onderbuikgevoel dat de tekst van dit liedje dit keer weleens niet zou kunnen kloppen…
Maandag 26 februari 2007, het is nog altijd grijs en grauw weer buiten. Het nieuws slaat in als een bom. Mijn vader is ziek. Hij heeft kanker, slokdarmkanker.
Diezelfde week nog, vrijdag 3 maart 2007, schijnt de zon voor het eerst in de wintermaanden van 2007. De uitslag van alle onderzoeken komt binnen. Mijn vader blijkt niet meer te genezen.
Donderdag 15 maart 2007. Weer die alles verlichtende zon. Wederom verzamelt zich een enorme groep mensen. De aanleiding is een stuk minder feestelijk dan eerder dat jaar. Nog geen twee maanden na het vieren van zijn verjaardag brengen we met veel mooie mensen mijn vader naar zijn laatste rustplaats. Hij is die maandag op 12 maart overleden, in ons bijzijn.
Zo snel kan het gaan. Wat een rotziekte is het ook. Veel (en helaas nog steeds meer) mensen om ons heen krijgen ermee te maken. En je kan er zo verdomde weinig tegen doen. Maar ook bij de strijd tegen kanker en het onderzoek ernaar zullen alle kleine beetjes helpen.
Met dit project denk en hoop ik (Joeval Benjamins), al is het maar een minuscuul klein beetje, dat we een verschil gaan maken in de toekomst.
Dat minder jonge volwassen afscheid van een ouder hoeven te nemen (of misschien nog wel veel erger, andersom).
Dat je langer je hoogte (en diepte) punten met je ouders en geliefden kan delen. Dat door onderzoek de verschrikkelijke ziekte beter en vroeger opgespoord kan worden, en wie weet te behandelen.
Dit is mijn motivatie
Een motivatie die er nu al voor zorgt dat ik volle bak in training ben. Dat ik daarvoor train en wel (nogal) eens afzie.
Misschien nog lastiger dat ik daarvoor nu af en toe mijn (zo geliefde) biertje laat staan of wissel voor een 0.0 (Franciscaner/Heineken en Wieckse witte zijn best te verteren, tip van een kenner😉).
Dat is mijn motivatie.
Dat ik mijn weken zo probeer te plannen dat mijn lieve gezin geen last heeft van papa’s rare sportieve uitdaging. Dit betekend in de werkpauze sporten, vroeg opstaan en voor het werk sporten, plannen, na de kinderen naar school gebracht te hebben meteen duurloopjes starten, en nog eens plannen.
Een hele grote uitdaging!
Help jij mij en dit project mee doormiddel van een mooie donatie, dan zwem, fiets en ren ik nog een stukje harder en langer.
Door corona is IronMan Hambug 2020 op 20 juni verzet en onzeker of deze doorgaat. Daarom gaat Joeval 4 juli 2020 de volledige triathlon op Ameland doen. Vanaf 6 uur 's ochtends begint het: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km lopen!
Op Instagram (@benjaminsjoeval) kunt u op de hoogte blijven van zijn actie!
