Lieve pap,
Op 5 mei loop ik de marathon van Genève. En deze marathon loop ik voor jou. Op je 68e verjaardag heb ik je op de man af gevraagd wat je van mijn plan vindt: geld inzamelen om nog meer onderzoek te kunnen doen naar de Ziekte van Parkinson.
Je keek mij aan en zei: “Daar zou ik ongelooflijk trots op zijn.”
Het is voor jou dagelijks confronterend maar vooral zo frusterend om te merken dat lichaam en geest je langzaam in de steek laten.
De Ziekte van Parkinson is een verschrikkelijke, nare, progressieve ziekte. Je verandert langzaam, je spierkracht wordt minder, de pijn in je spieren wordt heftiger. Maar ook datgene wat zich in je hoofd afspeelt: de stemmingswisselingen, je korte termijngeheugen wat jou in de steek laat.
Je bent al jaren onder goede behandeling van een team gespecialiseerde artsen en therapeuten en je probeert alles uit het leven te halen.We weten dat artsen al veel voor je hebben betekend. Medicatie maakt het leven van jou dragelijker. Genezen zit er niet meer in.
En wanneer ik dan in training ben voor een marathon en wekelijks kilometers lang door de duinen ren, over het strand naar Meyendel en weer terug naar Scheveningen speelt bij mij de gedachte: ‘ Ik moet iets voor je kunnen doen want niks doen is erger.’
De ziekte van Parkinson is (nog) niet overwonnen. Het is helaas de snelst groeiende neurologische aandoening ter wereld.
Op 5 Mei start ik aan mijn 4e marathon en is mijn persoonlijk doel om deze editie binnen de 4 uur te finishen, iets wat mij nog nooit is gelukt.
Daarnaast is mijn wens om een flinke donatie te doen aan Het ParkinsonFonds. Artsen moeten nog meer onderzoek kunnen doen naar deze rot ziekte. Daar is simpelweg veel geld voor nodig!
Help je mee?
Veel dank!
Stefan Zandbergen
Participate in this campaign 
Donate now 
