Raju is 31 jaar en woont in Kathmandu in een woning van 5x5 meter (!) met zijn vrouw, hun kindje van 1,5 jaar, zijn ouders én zijn broertje en zusje.
Toen mijn man Herman en ik hem 11 jaar geleden op straat in Kathmandu leerden kennen waren we diep onder de indruk van zijn wijsheid en verantwoordelijkheidsgevoel. We wilden hem geld geven voor zijn familie. Zijn wijze antwoord was: "don't give me fish, but give me tools to fish with." We zorgden voor een professionele schoenpoetskist, dat was zijn wens. Als schoenenpoetser en als gids zorgde hij met hard werken voor een klein inkomen voor het hele gezin. Het Engels dat hij spreekt leerde hij op straat. Elke ochtend om 7 uur gaf hij andere kinderen uit het kamp waar hij woonde Engelse les om daarna naar de stad te gaan om geld te verdienen.
Nu er in coronatijd nauwelijks nog toeristen in Kathmandu komen heeft het gezin géén inkomen meer. Ze hebben honger. Nog nóóit in al die jaren heeft Raju ons om geld gevraagd. Deze week kregen we een bericht van hem: "please Hermandad and Trudymom help me and my family". Natuurlijk stuurden we wat geld.
Onze wens is om een groter bedrag bij elkaar te krijgen zodat we voor langere tijd hem en zijn familie elke maand kunnen ondersteunen. Het mooiste zou zijn als we hem kunnen helpen een bedrijfje op te bouwen zodat hij echt zelfvoorzienend kan worden.