Hoera ik ben jarig, zij waren dat bijna niet meer.

In het door de crisis zwaar getroffen Spanje schuilt een hoop ellende achter gesloten deuren. Staldeuren in dit geval. Laura Hoitsema vertrok ruim twee jaar geleden met haar gein naar Spanje om aldaar een ruitervakantiebedrijf op te zetten. Een groep touristen attendeerde haar op een kudde verwaarloosde paarden. Ze haalde de paarden in huis en verzorgde de zwaar ondervoede stakkers. Al snel volgen er nieuwe meldingen van verwaarlozing en de stichting werd al snel een feit. Nu, ruim anderhalf jaar later heeft de stichting al 179 paarden van de wisse dood gered en al velen paarden herplaatst. De stichting kan bestaan middels donaties en het op afstand adopteren van een paard. In den beginne leverde de ruitervakanties ook een aardige bijdrage aan de stichting, echter de stichting was zodanig uit haar voegen gegroeid dat de stichting heeft moeten verhuizen naar een plek waar heel veel paarden konden worden opgevangen, maar de omgeving zich niet leende voor mooie vakanties. De stichting moet nu rondkomen van enkel de donaties en de adopties.