Miss Pronkjewail gaat 100 km Omkieken

"Miss Pronkjewail"
Mijn naam is Wanda Torrenga, ook bekend als “Miss Pronkjewail” (dit omdat ik vorig jaar de 2 keer de Noordroute van het Pronkjewailpad – de individuele Tocht om de Noord - heb gelopen).
In het team van de 100 kilometer wandelaars ben ik wel het broekkie: ik heb nog nooit 24 uur aaneen gelopen.
Sterker nog: aan het begin van het jaar sprak ik nog de woorden “een Kennedymars: ik moet er niet aan denken”. (en een Kennedymars is ‘slechts’ 80 km…).
Zeg nooit nooit…

Wandelen
Het wandelen is begonnen als een mooie manier om de omgeving te leren kennen (ik kwam in Diever te wonen en daar organiseert men ieder jaar de Drents-Friese Woud WandelvierDaagse).
20 km op een dag, het viel niet mee…
Tijdens mijn eerste Tocht om de Noord (een paar jaar later) liep ik voor het eerst 40 km. Een mijlpaal.
Bij het 10 jarig bestaan van de Tocht om de Noord kreeg ik de gelegenheid om een stuk van de Camino naar Santiago te lopen. Voor het eerst in het buitenland aan de wandel.
En hoe zwaar het soms ook was: het was altijd leuk en de finish moest gehaald worden.

Foto’s
Tijdens het wandelen van (nieuwe tochten) loop ik regelmatig met mijn fototoestel zodat ik (snel) een paar foto’s kan maken.
En daarna aan de slag om een fotoboek te maken: zodat ik maanden/jaren nog eens herinneringen kan ophalen.
Mijn  fototoestel gaat 27 september ook weer mee: ik wil een fotoboek gaan maken.  Mocht u ons komen aanmoedigen en een foto maken: ik ontvang ze graag!

Waarom nu 100 km?
Wandelen is mijn hobby; wandelen in Groningen is top en ik ben gezond! Daarnaast hou ik wel van een uitdaging en zo’n wandeling met een kleine groep in het kader van 100 jaar Grunnen Laid is uniek.
En dat ik daarmee ook nog een goed doel kan steunen: harstikke mooi.
Kortom: er is geen reden om deze uitdaging niet aan te gaan.

De wille vast as stoal
Ik heb geen idee wat me te wachten staat. Gewoon starten en niet te ver vooruitkijken.
Mocht ik het moeilijk krijgen dat zal ik eerst denken aan de woorden van Ron “nait soezen, deurbroezen”.
Mocht dat niet meer helpen dan hou ik me vast aan de tekst van het Gronings volkslied “… de wille vast as stoal” (ik ben een Grunneger).
Kortom: ik ben vastberaden om de finish te halen!

Omkieken
Uit eigen ervaring weet wat het is om kanker te hebben. Ik heb het hele traject ook doorlopen: operatie, chemo en bestralingen.
Het traject is echter voor iedereen anders. Ik zie het ook om me heen.
De afgelopen jaren heeft men al veel vooruitgang geboekt bij de behandelingen. Daar is heel veel onderzoek aan vooraf gegaan.
Er is ook nog veel onderzoek nodig: er is nog zoveel dat nog niet te verklaren is.

Steun mij en mijn wandelmaatjes door een donatie te doen. Dan steunen we samen het werk van het UMCG.

Het goede doel:
Stichting Steunfonds UMCG ondersteunt diverse initiatieven op het gebied van innovatie en welzijn.  Met uw hulp kan het UMCG naast topzorg ook nieuwe behandelingen ontwikkelen voor meer en betere kansen op herstel. Artsen en wetenschappers zetten zich samen in voor de beste behandelingen en zorg, zodat iedereen de beste kansen op herstel krijgt.
Het fonds is een ANBI en dat maakt geven met belastingvoordeel mogelijk.
Meer weten over het fonds of over doneren? Stuur een e-mail naar steun@umcg.nl of klik hier